Achter de heg. Begrafenisrituelen rond ongedoopte kinderen

De meeste van onze lezers weten wel wat er met ongedoopte kinderen gebeurde en dat tot in de eerste helft van de 20ste eeuw. Het was met stilte en schande omgeven en we kunnen het enkel begrijpen als de toenmalige theologie ons eigen maken. Het feit dat ongedoopten niet in gewijde aarde begraven mochten worden stamt uit de vroege middeleeuwen en heeft te maken met de opvattingen van Augustinus over de erfzonde. Toch werd er koortasachtig gezocht naar manieren om dergelijke kinderen toch in gewijde aarde te krijgen en om te verlijden dat het zo dwaallichtjes werden. Van Voorst geeft een chronologisch verhaal van dat gebeuren. Het strafste fenomeen zijn wat hij noemt de respijtkapellen (een gekke vertaling van `pèlerinage à répit`). Het is een mooie studie, maar haast onvergeeflijk is dat van Voorst geen Frans kent en dus niet vertrouwd is met de centrale studies in het Frans over het fenomeen. Avioth, hét herlevingsoord bij uitstek, blijft gewoon onvermeld. Ook overbodig in een historische studie als deze zijn de interviews met vrouwen van doodgeboren kinderen. Hij had de interviews beter tot tekst verwerkt om een tijdsbeeld te schetsen. (ES)

A. VAN VOORST, Achter de heg. Begrafenisrituelen rond ongedoopte kinderen, Verloren (Hilversum), 2024
None blz. en 25 EUR