Kunst & politiek. Tussen zuiverheid en propaganda.

Tot op de dag van vandaag zijn kunst en politiek niet al te beste vrienden in dictatoriale regimes. Het voorbeeld van Ai Wei Wei uit China is gekend. Doorheen de tijd hebben dictators zich overigens graag bediend van kunst om hun wereldbeeld uit te dragen. Zowel Hitler als Stalin besteedden fortuinen aan kunst als propagandamiddel. Cultuurhistoricus Joes Segal beschrijft ook minder gekende voorbeelden, zoals de ‘drip paintings’ van Jackson Pollock die niet toevallig tijdens de Koude Oorlog tot stand zijn gekomen. Hij bestudeert ook de propagandistische portretten van Ma Tse Toeng in China en de kunst van Breker voor de Führer. Het hele essay opent de ogen voor een gevaarlijk misbruik van kunst en voor de invloed die dergelijke kunst kan hebben op ganse bevolkingsgroepen. Zowel ideologische als nationalistische regimes hebben er graag gebruik van gemaakt om hun bevolking letterlijk warm te maken voor ‘het grotere doel’. Uiteraard is het boekje aardig geïllustreerd met talrijke bekende en minder bekende kunstwerken. (HG)

J. SEGAL, Kunst & politiek. Tussen zuiverheid en propaganda., Amsterdam (AUP), 2015