Jan Van Eyck en Brugge.

Het Van Eyckjaar (2020) moest een fabuleus orgelpunt vormen op de viering van kde grote ‘Vlaamse’ drie: Van Eyck, Bruegel en Rubens. Voor de twee laatste moest je evenwel naar het buitenland (Wenen en Rotterdam). En dan kwam COVID roet in het eteven van Van Eyck gooien. Gelukkig verschenen er prachtige boeken als deze. Het Brugse Groeningemuseum bevat een wereldberoemde Van Eyck (Madonna met kanunnik van der Paele) en dat gaf aanleiding tot dit kunstboek. Meer dan 300 bladzijden, gebaseerd op een schilderij en een enkele snippers archief. Meer is er niet over Van Eyck in Brugge … Alle ruimte gaat dan ook naar de historische context. Het boek brengt geen nieuwe elementen in het onderzoek, maar wil een grandioze synthese zijn en is in dat opzet geslaagd. Het is een hebbeding. Soms echter staat de liefde van de auteur voor zijn stad de objectiviteit in de weg. Dat vind ik sympathiek. Zo vertrouwt de auteur de Boschexperts die de prachtige Gentse Kruisdraging als niet van Bosch hebben bestempeld niet helemaal. Tegelijkertijd looft hij ze omwille van hun erkenning van de Bosch die in het Groenige hangt. En dat terwijl het in beide gevallen wellicht om atelierwerk gaat (al of niet met Bosch als een van de schilders). Als goede Vlaming verbaast de auteur zich over het feit dat er zo weinig aandacht gaat naar het paneel van kanunnik van der Paele, maar internationaal gaat er zelfs bijna geen aandacht naar het Lam Gods. Wereldwijd is men veel meer bezig met de Franse primitieven … Laat dit echter de pret voor het boek niet bederven. Integendeel.!(ES)

J.-L. MEULEMEESTER, Jan Van Eyck en Brugge., Oostkamp (Stichting Kunstboek), 2020