De koning van Hispanje. Filips II, verguisd en geërd.

Koning Filips II van Spanje heeft nergens goede pers gehaald (zelfs niet in Spanje). Voor de enen was hij te katholiek, voor de anderen te onderdrukkend. Een man van uitersten. De reden is dat zijn biografie steeds door de lens van ‘onderdrukten’ is geschreven (hetzij protestanten, hetzij katholieken in de Zuidelijke Nederlanden). Van Cruyningen gaat na hoe in de loop van de geschiedenis over de man is gerapporteerd (en merkt duidelijk verschillen tussen protestantse en katholieke auteurs), en hij toetst die bovendien aan een inmiddels objectiever beeld dat we van Filips vandaag hebben. Het werkelijke portret blijkt uitermate complex te zijn: een aangeboren besluiteloosheid moest hij rijmen aan een turbulente tijd. Zijn visie op het koningschap maakte dat hij emotieloos moest overkomen, wat hem een beeld opleverde van een harteloze, kwaadaardige vorst. In werkelijkheid had hij ook de zwaarste concurrentie met Elisabeth in Engeland en Willem van Oranje in de Nederlanden. Bovendien stond hij aan het hoofd van het eerste wereldrijk na het Romeinse, een erfenis van zijn vader Karel V. Die was bovendien geliefd … Zijn zwaarwichtig Godsgeloof was eerder een hinderpaal dan bevrijdend. En net dat geloof neemt in de tweede helft van zijn regeringsperiode de overhand. (EvD)

A. VAN CRUYNINGEN, De koning van Hispanje. Filips II, verguisd en geërd., Utrecht (Omniboek), 2021
23,5 EUR