Het evangelie van Thomas

Quispel is een voorbeeld van een wetenschapper die zich te veel vereenzelvigt met zijn studieobject en dan gekke dingen begint te schrijven. Er zijn er zo nog in Nederland (Tjeu van den Berk en in mindere mate Hans van Oort). Dat blijkt duidelijk uit deze 2 werken. “Het evangelie van Thomas” miskent en verdoezelt overduidelijk enkele verworvenheden van het exegetische onderzoek. Bijvoorbeeld: logos 114 is overduidelijk anti-vrouwelijk (zoals dat gewoon is in gnostische kringen). Daar geeft hij een draai aan vanuit de eigentijdse gevoeligheid voor de man-vrouw verhoudingen. Het boek “Valentinus de gnosticus” is interessanter omwille van de vertaling van dat gnostische evangelie, maar voor de rest geldt hier hetzelfde verwijt van Hineininterpretierung. (ES)

G. QUISPEL, Het evangelie van Thomas, Amsterdam (In de Pelikaan), 2003
380 blz. en